Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

A Look at the 'Culture-Communication Relation' and 'Intercultural Communication' Theories

Yıl 2022, Cilt: 7 Sayı: 14, 87 - 100, 29.10.2022

Öz

Today, when the world has become a global village, the expectations of people with different cultural characteristics to live in harmony have made culture and communication inseparable. ‘Language’, which is a symbol representing the common codes of culture and communication, is also a defining element of culture. In a culture where the reproduction and sharing of meaning is very important, language based on verbal expressions is at the foreground. This situation reveals the relationship between communication and culture. While the cultural infrastructure gained through communication allows the development of new technologies, advances in the field of communication accelerated the change of the cultural superstructure. The efforts of people to come together to understand and communicate with each other have revealed intercultural communication. The need to determine the level of communication competence in cultural encounters has paved the way for intercultural communication to be considered as an interdisciplinary field. In order to base this cultural structure on a scientific basis, a need for theoretical perspectives has arisen. In this compilation study, the relationship between culture-communication concepts is discussed and cultural encounters of individuals are explained with intercultural communication theories.

Kaynakça

  • Akay, R. (2005). Kültürel Kimlik ve Kültürlerarası İletişim. Bilgi, 11(2), 108-120.
  • Arasaratnam, Lily A. ve Marya L. Doerfel (2005) “Intercultural Communication Competence: Identifying Key Components from Multicultural Perspectives”, International Journal of Intercultural Relations, 29, 137-163.
  • Çakır, M. (2009). Kültürlerarası İletişimin Bir Yönü: Özün Ötekileştirilerek Yabancılaştırılması. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 21(1), 75-84.
  • Erdoğan, İ. (1999). Popüler Kültür, Kültür Alanında Egemenlik ve Mücadele. Popüler Kültür ve İktidar (Ed: N. Güngör). Vadi, ss.18-52.
  • Geertz, C. (1973). Interpretation of Cultures. New York: Basic Books.
  • Göker, Göksel (2013). Göç, Kimlik, Aidiyet: Kültürlerarası İletişim Açısından İsveçli Türkler. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı, Doktora Tezi
  • Gudykunst, W. B. (2003). Intercultural Communication: Introduction. (Ed.W. B. Gudykunst). In Cross-Cultural and Intercultural Communication (pp. 163-167). Thousand Oaks: Sage.
  • Güngör, N. (2011). İletişim: Kuramlar ve Yaklaşımlar. Ankara: Siyasal.
  • Güvenç, B. (2010). İnsan ve Kültür. İstanbul: Boyut.
  • Habermas, Jürgen (2002) Öteki Olmak, Ötekiyle Yaşamak. İlknur Aka (çev.), İstanbul: YKY.
  • Hall, Stuart (1998) “Kültürel Kimlik ve Diaspora”, J. Rutherford (ed.), Kimlik: Topluluk/Kültür/Farklılık. İrem Sağlamer (çev.), İstanbul: Sarmal Yayınevi, 173-192.
  • Hofstede, G. (1984). Culture Consequences. international differences in work-related values. Beverly Hills: Sage Publications.
  • Jameson, D. A. (2007). Reconceptualizing Cultural Identity And Its Role In Intercultural Business Communication, Journal of Business Communication, Volume 44, Number 3, July, 199-235.
  • Kartarı, A. (2014a). Kültür, Farklılık ve İletişim: Kültürlerarası İletişimin Kavramsal Dayanakları. İstanbul: İletişim.
  • Martin, Judith N. ve Nakayama, Thomas K. (2000). Intercultural Communication in Contexts. California: Mayfield Pub.
  • Matsumoto, D., Leroux, J. & Charlote, R. (2001). Development and validation of A Measure of Intercultural Adjustment Potential in Japanese Sojourners: The Intercultural Adjustment Potential Scale (ICAPS)”, International Journal of Intercultural Relations, 25: 483-510.
  • Matsumoto, D., Yoo, S. H., Nakagawa, S., & Multinational Study of Cultural Display Rules. (2008). Culture, emotion regulation, and adjustment. Journal of Personality and Social Psychology, 94(6), 925–937.
  • McLuhan, M. (2001). Global Köy: 21. Yüzyılda Yeryüzü Yaşamında ve Medyada Meydana Gelecek Dönüşümler. İstanbul: Scala.
  • Mutlu, E. (2012). İletişim Sözlüğü. (6. Basım). Ankara: Sofos.
  • Oskay, Ü. (1992). İletişimin Abc’si, İstanbul: Ercan Ofset.
  • Sabuncuoğlu, Z. (1984). Çalışma Psikolojisi, Bursa: Uludağ Üniversitesi.
  • Samovar, L. & Porter, R. (1994). Intercultural Communication: A Reader. (7th ed.). Belmont, CA: Wadsworth
  • Samovar, L. A.; Porter, R. E. ve McDaniel, E. R. (2010). Communication Between Cultures. (7. baskı). Boston: Wadsworth Publishing.
  • Tabakcı, Nurullah (2009) Alt Kültürlerde Kimlik: Türkiye’deki Karaçaylar. Konya: Kömen Yayınları.
  • Williams, R. (1993). Kültür. İstanbul: İletişim.

Kültür-İletişim İlintisi ve Kuramsal Yaklaşımlara Bir Bakış

Yıl 2022, Cilt: 7 Sayı: 14, 87 - 100, 29.10.2022

Öz

Dünyanın küresel bir köy haline geldiği günümüzde farklı kültürel özelliklere sahip insanların uyum içerisinde yaşama beklentileri, kültür ve iletişimi ayrılmaz kılmıştır. Kültür ve iletişimin ortak kodlarını temsil eden bir sembol olan dil, aynı zamanda kültürün bir tanımlayıcı unsurudur. Anlamın yeniden üretilmesinin ve paylaşılmasının çok önemli olduğu kültürde, sözel ifadelere bağlı dil ön plandadır. Bu durum iletişim ile kültürün ilintisini ortaya koymaktadır. İletişim vasıtasıyla kazanılan kültürel alt yapı, yeni teknolojilerin gelişimine olanak sağlarken iletişim alanındaki ilerlemeler kültürel üst yapının değişimini hızlandırmıştır. İnsanların bir araya gelerek birbirlerini anlama ve iletişim kurma çabaları kültürlerarası iletişimi ortaya çıkarmıştır. Kültürel karşılaşmalarda iletişim yeterliğinin düzeyini belirleme ihtiyacı, kültürlerarası iletişimin disiplinlerarası bir alan olarak ele alınmasına zemin hazırlamıştır. Bu kültürel yapıyı bilimsel bir temele dayandırmak için kuramsal perspektiflere ihtiyaç doğmuştur. Bu derleme çalışmasında, kültür-iletişim kavramları arasındaki ilişki ele alınmış, bireylerin kültürel karşılaşmaları kültürlerarası iletişim kuramlarıyla açıklanmıştır.

Kaynakça

  • Akay, R. (2005). Kültürel Kimlik ve Kültürlerarası İletişim. Bilgi, 11(2), 108-120.
  • Arasaratnam, Lily A. ve Marya L. Doerfel (2005) “Intercultural Communication Competence: Identifying Key Components from Multicultural Perspectives”, International Journal of Intercultural Relations, 29, 137-163.
  • Çakır, M. (2009). Kültürlerarası İletişimin Bir Yönü: Özün Ötekileştirilerek Yabancılaştırılması. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 21(1), 75-84.
  • Erdoğan, İ. (1999). Popüler Kültür, Kültür Alanında Egemenlik ve Mücadele. Popüler Kültür ve İktidar (Ed: N. Güngör). Vadi, ss.18-52.
  • Geertz, C. (1973). Interpretation of Cultures. New York: Basic Books.
  • Göker, Göksel (2013). Göç, Kimlik, Aidiyet: Kültürlerarası İletişim Açısından İsveçli Türkler. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı, Doktora Tezi
  • Gudykunst, W. B. (2003). Intercultural Communication: Introduction. (Ed.W. B. Gudykunst). In Cross-Cultural and Intercultural Communication (pp. 163-167). Thousand Oaks: Sage.
  • Güngör, N. (2011). İletişim: Kuramlar ve Yaklaşımlar. Ankara: Siyasal.
  • Güvenç, B. (2010). İnsan ve Kültür. İstanbul: Boyut.
  • Habermas, Jürgen (2002) Öteki Olmak, Ötekiyle Yaşamak. İlknur Aka (çev.), İstanbul: YKY.
  • Hall, Stuart (1998) “Kültürel Kimlik ve Diaspora”, J. Rutherford (ed.), Kimlik: Topluluk/Kültür/Farklılık. İrem Sağlamer (çev.), İstanbul: Sarmal Yayınevi, 173-192.
  • Hofstede, G. (1984). Culture Consequences. international differences in work-related values. Beverly Hills: Sage Publications.
  • Jameson, D. A. (2007). Reconceptualizing Cultural Identity And Its Role In Intercultural Business Communication, Journal of Business Communication, Volume 44, Number 3, July, 199-235.
  • Kartarı, A. (2014a). Kültür, Farklılık ve İletişim: Kültürlerarası İletişimin Kavramsal Dayanakları. İstanbul: İletişim.
  • Martin, Judith N. ve Nakayama, Thomas K. (2000). Intercultural Communication in Contexts. California: Mayfield Pub.
  • Matsumoto, D., Leroux, J. & Charlote, R. (2001). Development and validation of A Measure of Intercultural Adjustment Potential in Japanese Sojourners: The Intercultural Adjustment Potential Scale (ICAPS)”, International Journal of Intercultural Relations, 25: 483-510.
  • Matsumoto, D., Yoo, S. H., Nakagawa, S., & Multinational Study of Cultural Display Rules. (2008). Culture, emotion regulation, and adjustment. Journal of Personality and Social Psychology, 94(6), 925–937.
  • McLuhan, M. (2001). Global Köy: 21. Yüzyılda Yeryüzü Yaşamında ve Medyada Meydana Gelecek Dönüşümler. İstanbul: Scala.
  • Mutlu, E. (2012). İletişim Sözlüğü. (6. Basım). Ankara: Sofos.
  • Oskay, Ü. (1992). İletişimin Abc’si, İstanbul: Ercan Ofset.
  • Sabuncuoğlu, Z. (1984). Çalışma Psikolojisi, Bursa: Uludağ Üniversitesi.
  • Samovar, L. & Porter, R. (1994). Intercultural Communication: A Reader. (7th ed.). Belmont, CA: Wadsworth
  • Samovar, L. A.; Porter, R. E. ve McDaniel, E. R. (2010). Communication Between Cultures. (7. baskı). Boston: Wadsworth Publishing.
  • Tabakcı, Nurullah (2009) Alt Kültürlerde Kimlik: Türkiye’deki Karaçaylar. Konya: Kömen Yayınları.
  • Williams, R. (1993). Kültür. İstanbul: İletişim.
Toplam 25 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular İletişim ve Medya Çalışmaları
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Recep Altay 0000-0001-9250-3382

Tamer Kavuran 0000-0001-8332-9802

Yayımlanma Tarihi 29 Ekim 2022
Kabul Tarihi 25 Ekim 2022
Yayımlandığı Sayı Yıl 2022 Cilt: 7 Sayı: 14

Kaynak Göster

APA Altay, R., & Kavuran, T. (2022). Kültür-İletişim İlintisi ve Kuramsal Yaklaşımlara Bir Bakış. Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi, 7(14), 87-100.