Öz
Yarı-deneysel araştırma tasarımları (çıktı çalışmaları olarak
da adlandırılır), belirli bir müracaatçı grubuna yönelik sosyal hizmet
müdahalesinin etkisinin ölçülmesini ve değişimin yönünün belirlenmesini sağlar.
Bu tasarımlar, sosyal hizmet mesleğinin
hem bilimsel temellerinin korunmasına ve geliştirilmesine, hem de mesleğin
toplumsal kabul düzeyinin ve prestijinin artmasına katkı sağlar. Uluslararası literatürde, yarı-deneysel
çalışmaların nicelik ve nitelik bakımından sosyal hizmet araştırmaları arasında
dikkate değer bir konumu vardır. Ne var
ki Türkiye’deki sosyal hizmet araştırma literatüründe bu tasarımdaki çalışma
sayısı çok azdır. Yüksek lisans ve
doktora tezlerinin yanı sıra birincil odağı sosyal hizmet olan tek ulusal hakemli
dergi, Toplum ve Sosyal Hizmet’teki araştırma makaleleri yöntem yönünden tarandığında,
ağırlığı nicel gözlemsel-betimsel çalışmaların oluşturduğu görülmüştür. Bu makalenin amacı, yarı-deneysel araştırma
tasarımlarını sosyal hizmet mesleğinin ve araştırmalarının kendine has
özelliklerini dikkate alarak incelemektir. Makale yoluyla Türkiye’deki sosyal hizmet
araştırmacılarının yarı-deneysel deseni daha çok tercih etmelerine –bilgi ve
yüreklendirme sağlayarak– katkıda bulunulması ümit edilmiştir. Yarı-deneysel tasarımların daha sık
kullanılmasıyla Türkiye’de sosyal hizmet uygulamalarının bilimsel temellerinin
kanıtlarla güçlendirilmesi kolaylaşacaktır.
Anahtar Kelimeler
Müdahale araştırması sosyal hizmet araştırması yarı-deneysel araştırma tasarımları çıktı çalışması kanıta-dayalı uygulama
Kaynakça
- Altınova, H. ve Adıgüzel, Ö. (2014). “Yaratıcı Drama Yönteminin Kadınların Cinsiyet Rolü Bilincine Etkililiği”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 25(1):35–60.
- American Psychological Association. (2009). Publication Manual of the American Psychological Association (6th ed. ). Washington, DC: Author.
- Anastas, J. W. (1999). Research Design for Social Work and the Human Services (2nd ed. ). New York: Columbia University Press. Cook, T. D. ve Shadish, W. R. (1994). “Social experiments: Some developments over the past 15 years”, Annual Review of Psychology, 45, 545–580.
- Daşbaş, S. (2013). “Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezlerinde Ailelere Yönelik Sosyal Hizmet Uygulaması: Bir Değerlendirme Araştırması”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 24(1):101–114.
- Duyan, V. ve Altınova, H. (2015). “Gruplarla Sosyal Hizmetin Sosyal Hizmet Öğrencilerinin Eleştirel Düşünme Becerisine Etkisi”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 26(1):7–22.
- Duyan, V. ve Gökçearslan, E. (2004). “Sosyal Grup Çalışması Uygulamasının Psikolojik Gereksinimlere Etkisi”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 15(1):61–74.
- Duyan, V. , Tuncay, T. , Sevin, Ç. ve Erbay, E. (2011). “Sosyal Hizmet Öğrencilerinin Eşcinselliğe Yönelik Tutumları: Bir Atölye Eğitiminin Etkileri”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 22(2):7-16.
- Erkan, G. ve Duyan, V. (2000). “Sosyal Hizmette Mülakat Dersinin Öğrencilerin Empatik Anlayışına Etkisi”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 12(1):29–37.
- Kirk, S. A. (1999). Social Work Research Methods: Building Knowledge for Practice. Washington, DC: NASW Press. Moore, A. ve McQuay, H. (2006). Bandolier’s Little Book of Making Sense of the Medical Evidence. New York: Oxford University Press.
- Nunnally, J. C. (1978), Psychometric Theory, New York: McGraw-Hill Press.
- Proctor, E. K. ve Rosen, A. (2008). “From knowledge production to implementation: Research challenges and imperatives”, Research on Social Work Practice, 18(4), 285-291.
- Reçber, B. (2011). “Bir Özsaygı Geliştirme Programının Yetiştirme Yurdunda Yaşayan Ergenlerin Özsaygı Düzeylerine Etkililiği”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 22(1):115–132.
- Rothman, J. ve Thomas, E. J. (1994). Intervention Research: Design and Development for Human Service. New York: Haworth Press
- Rubin, A. ve Babbie, E. R. (2008). Research Methods for Social Work (6th ed. ). Belmont, CA: Thomson.
- Rubin, A. ve Parrish, D. (2007). Problematic phrases in the conclusions of published outcome studies: Implications for evidence-based practice. Research on Social Work Practice, 17(3), 334–347.
- Thyer, B. (2012). Quasi–Experimental Research Designs. New York: Oxford University Press.
- Thyer, B. A. (2008). Preparing Research Articles. New York: Oxford University Press.
- Tuncel, Z. A. ve Demirel, M. (2010). “İlköğretim Öğrencilerinin Sosyal Sorun Çözme Becerilerinin Geliştirilmesine İlişkin Bir Çalışma”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 21(1):25–44.
- Zeren, Ş. G. (2007). “HIV/AIDS’e Yönelik Önleyici Bir Program: HIV/AIDS’e Yönelik Psiko–Eğitim Programı”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 18(1):111–126.
Öz
Quasi-experimental
research designs (also known as outcome studies) are conducted to observe the
effects of particular social work interventions in a specified client group so as to determine
the direction of changes after interventions. These designs contribute to both
strengthening the scientific basis of social work profession and increasing the
profession’s social acceptance and prestige levels. In the international literature,
quasi-experimental studies have a remarkable place in terms of quantity and
quality among social work research.
However, the number of these designs is scarce in the Turkish social
work literature. Master's and doctoral
theses and research papers in the Society and Social Work–as the only national
refereed social work journal–were screened by looking at their methods
sections. Most of the original research
was found to be quantitative empirical-descriptive studies. This article aimed to examine the quasi-experimental
research design by taking into account of the distinctive features of social
work research and profession. By
encouraging and informing them, we hope to contribute to the experiments of
social work researchersto encourage them to favor quasi-experimental designs
more often in Turkey. By producing evidences,more frequent use of the
quasi-experimental design will facilitate the growth of scientific basis of
social work practice in Turkey.
Anahtar Kelimeler
Intervention research social work research quasi-experimental research designs outcome study evidence-based practice
Kaynakça
- Altınova, H. ve Adıgüzel, Ö. (2014). “Yaratıcı Drama Yönteminin Kadınların Cinsiyet Rolü Bilincine Etkililiği”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 25(1):35–60.
- American Psychological Association. (2009). Publication Manual of the American Psychological Association (6th ed. ). Washington, DC: Author.
- Anastas, J. W. (1999). Research Design for Social Work and the Human Services (2nd ed. ). New York: Columbia University Press. Cook, T. D. ve Shadish, W. R. (1994). “Social experiments: Some developments over the past 15 years”, Annual Review of Psychology, 45, 545–580.
- Daşbaş, S. (2013). “Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezlerinde Ailelere Yönelik Sosyal Hizmet Uygulaması: Bir Değerlendirme Araştırması”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 24(1):101–114.
- Duyan, V. ve Altınova, H. (2015). “Gruplarla Sosyal Hizmetin Sosyal Hizmet Öğrencilerinin Eleştirel Düşünme Becerisine Etkisi”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 26(1):7–22.
- Duyan, V. ve Gökçearslan, E. (2004). “Sosyal Grup Çalışması Uygulamasının Psikolojik Gereksinimlere Etkisi”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 15(1):61–74.
- Duyan, V. , Tuncay, T. , Sevin, Ç. ve Erbay, E. (2011). “Sosyal Hizmet Öğrencilerinin Eşcinselliğe Yönelik Tutumları: Bir Atölye Eğitiminin Etkileri”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 22(2):7-16.
- Erkan, G. ve Duyan, V. (2000). “Sosyal Hizmette Mülakat Dersinin Öğrencilerin Empatik Anlayışına Etkisi”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 12(1):29–37.
- Kirk, S. A. (1999). Social Work Research Methods: Building Knowledge for Practice. Washington, DC: NASW Press. Moore, A. ve McQuay, H. (2006). Bandolier’s Little Book of Making Sense of the Medical Evidence. New York: Oxford University Press.
- Nunnally, J. C. (1978), Psychometric Theory, New York: McGraw-Hill Press.
- Proctor, E. K. ve Rosen, A. (2008). “From knowledge production to implementation: Research challenges and imperatives”, Research on Social Work Practice, 18(4), 285-291.
- Reçber, B. (2011). “Bir Özsaygı Geliştirme Programının Yetiştirme Yurdunda Yaşayan Ergenlerin Özsaygı Düzeylerine Etkililiği”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 22(1):115–132.
- Rothman, J. ve Thomas, E. J. (1994). Intervention Research: Design and Development for Human Service. New York: Haworth Press
- Rubin, A. ve Babbie, E. R. (2008). Research Methods for Social Work (6th ed. ). Belmont, CA: Thomson.
- Rubin, A. ve Parrish, D. (2007). Problematic phrases in the conclusions of published outcome studies: Implications for evidence-based practice. Research on Social Work Practice, 17(3), 334–347.
- Thyer, B. (2012). Quasi–Experimental Research Designs. New York: Oxford University Press.
- Thyer, B. A. (2008). Preparing Research Articles. New York: Oxford University Press.
- Tuncel, Z. A. ve Demirel, M. (2010). “İlköğretim Öğrencilerinin Sosyal Sorun Çözme Becerilerinin Geliştirilmesine İlişkin Bir Çalışma”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 21(1):25–44.
- Zeren, Ş. G. (2007). “HIV/AIDS’e Yönelik Önleyici Bir Program: HIV/AIDS’e Yönelik Psiko–Eğitim Programı”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 18(1):111–126.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sosyoloji (Diğer) |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 27 Ocak 2017 |
| Gönderilme Tarihi | 8 Temmuz 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 27 Sayı: 2 |