Öz
Sinema sanatı gerçeğin kendisi değil gerçeğin taklididir. Bu taklit sanatında gerçek ile gereklilik arasında ince bir çizgi söz konusudur. Kayıt sanatlarının en mimetik olanı sinema, evrensel uzlaşım düzleminde yer alan göstergeleri kendi poetikası içerisinde yorumlayarak, eğip bükerek bazen de yeni anlamlar üreterek onu izleyenleri büyüler, eğlendirir veya düşündürür. Bu bağlamda göstergebilim, semiotik disiplininin bir parçası olarak, göstergelerin işleyişini ve anlamlarını anlamak için teorik bir çerçeve sağlar. Göstergebilim, dil, işaret dili, müzik, sanat, mimari, moda, reklamcılık, edebiyat, film ve diğer sembolik sistemlerle ilgili araştırmaları kapsar. Sinema, kendine özgü araçları kullanarak gösterge dizgeleri oluşturur ve bu dizgeler vasıtasıyla anlatılarını izleyicilerine iletir. Bu sembolik dizgeler, sadece dilin sembolik işaretlerinden değil, aynı zamanda görüntü, ses, renk, kamera açıları, ışıklandırma gibi diğer sembolik işaretlerden de kaynaklanır. Göstergebilim, sinemanın sembolik işaretlerinin ve anlamlarının çözümlenmesi için çeşitli teorik çerçeveler ve yöntemler sunar. Bu analizler, izleyicilere farklı okuma ve yorumlama perspektifleri sunmak ve filmlerin anlatısını daha derinlemesine anlamak için önemlidir. Bu çalışma, Tayfun Pirselimoğlu'nun bağımsız sinema filmi Kerr'i göstergebilimsel çözümleme yöntemiyle incelemeyi amaçlamaktadır
Anahtar Kelimeler
Destekleyen Kurum
Yok
Proje Numarası
Yok
Teşekkür
Yok
Kaynakça
- Andrew, J. D. (2010). Büyük Sinema Kuramları. (Z. Atam, Çev.). İstanbul: Doruk Yayımcılık.
- Bağder, D. Ö. (1999). Sinema göstergebilimi. Dilbilim Araştırmaları, 10, 143–152.
- Barthes, R. (1964). Elements of Semiology. Linguistics,
- Birkan, A. E. (2022). Yeni Kara Film Olarak Tayfun Pirselimoğlu Sineması: Filmlerin Sinematografi ve Anlatı Analizleri. Yayınlanmış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Ankara.
- Büker, S. (1985). Sinemada Anlam Yaratma. Eskişehir: Milliyet.
- Chandler, D. (2002). The Basics Semiotics. The Basics Semiotics Daniel Chandler, 1–326.
- Culler, J. D. (1986). Ferdinand de Saussure. Cornell University Press.
- Eco, U. (1985). “Sinemanın Göstergebilime Katkısı Üzerine”. (O. Onaran, S. Büker, Çev.). Ankara: Dost Kitapevi.
- Edgar-Hunt, R., Marland, J. ve Rawle, S. (2010). Basic Filmmaking: The Language of Film. AVA Publishing (C. 5).
- Erdoğan, İ. (2011). İletişimi Anlamak. Ankara: Savaş Yayınları.
- Fiske, J. (2003). İletişim Çalışmalarına Giriş. (Çev. Süleyman İrvan, Ed.)Journal of Chemical Information and Modeling (C. 53). Ankara: Bilim Ve Sanat.
- Harman, G. (1977). Semiotics and the cinema: Metz and Wollen. Quarterly Review of Film Studies, 2(1). doi:10.1080/10509207709391329
- Kabadayı, L. ve Öztürk, S. (2018). Yol Kenarı Filmi Üzerine Yönetmen Tayfun Pirselimoğlu ile Söyleşi. SineFilozofi. doi:10.31122/sinefilozofi.439335
- Kristeva, J. (1980). Desire in Language: A Semiotic Approach to Literature and Art. Columbia University Press.
- Özden, Z. (2004). Film eleştirisi : Film Eleştirisinde Temel Yaklaşımlar Ve Tür Filmi Eleştirisi. Ankara: İmge Kitabevi.
- Özmakas, U. (2009). Charles Sanders Peirce’in Gösterge Kavrami. Sosyal Bilimler Dergisi, 3(1), 32–45. doi:10.12780/uusbd44
- Rifat, M. (2009). Göstergebilimin ABC’si (C. 1). Ankara: Say Yayınları.
- Uluyağcı, C. (2007). Simge kavramı ve bir film çözümlemesi: karşılaşma. Selçuk iletişim, 5(1), 217–224.
- Vardar, B. (2001). Dilbilimin Temel Kavram ve İlkeleri. İstanbul: Multilingual Yayınları.
- Wollen, P. (2004). Sinemada Göstergeler ve Anlam. (B. Doğan Z. Aracagök, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
- Yücel, T. (2005). Yapısalcılık. İstanbul: Can Yayınları.
Öz
The art of cinema is not the reality itself but rather the imitation of reality. In this imitation art, there exists a delicate line between reality and necessity. Among the recording arts, cinema is the most mimetic one, interpreting and manipulating the universal signs within its own poetics, sometimes enchanting, entertaining, or provoking thoughts in its viewers by generating new meanings. In this context, semiotics, as a part of the semiotic discipline, provides a theoretical framework to understand the functioning and meanings of signs. Semiotics encompasses research on language, sign language, music, art, architecture, fashion, advertising, literature, film, and other symbolic systems. Cinema creates sign sequences using its unique tools and conveys its narratives to the audience through these sequences. These symbolic sequences originate not only from the symbolic signs of language but also from other symbolic signs such as visuals, sounds, colors, camera angles, and lighting. Semiotics offers various theoretical frameworks and methods for decoding the symbolic signs and meanings of cinema. These analyses are important in presenting viewers with different reading and interpretation perspectives and in gaining a deeper understanding of the narratives in films. This study aims to examine Tayfun Pirselimoğlu's independent cinema film, Kerr, through a semiotic analysis method
Proje Numarası
Yok
Kaynakça
- Andrew, J. D. (2010). Büyük Sinema Kuramları. (Z. Atam, Çev.). İstanbul: Doruk Yayımcılık.
- Bağder, D. Ö. (1999). Sinema göstergebilimi. Dilbilim Araştırmaları, 10, 143–152.
- Barthes, R. (1964). Elements of Semiology. Linguistics,
- Birkan, A. E. (2022). Yeni Kara Film Olarak Tayfun Pirselimoğlu Sineması: Filmlerin Sinematografi ve Anlatı Analizleri. Yayınlanmış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Ankara.
- Büker, S. (1985). Sinemada Anlam Yaratma. Eskişehir: Milliyet.
- Chandler, D. (2002). The Basics Semiotics. The Basics Semiotics Daniel Chandler, 1–326.
- Culler, J. D. (1986). Ferdinand de Saussure. Cornell University Press.
- Eco, U. (1985). “Sinemanın Göstergebilime Katkısı Üzerine”. (O. Onaran, S. Büker, Çev.). Ankara: Dost Kitapevi.
- Edgar-Hunt, R., Marland, J. ve Rawle, S. (2010). Basic Filmmaking: The Language of Film. AVA Publishing (C. 5).
- Erdoğan, İ. (2011). İletişimi Anlamak. Ankara: Savaş Yayınları.
- Fiske, J. (2003). İletişim Çalışmalarına Giriş. (Çev. Süleyman İrvan, Ed.)Journal of Chemical Information and Modeling (C. 53). Ankara: Bilim Ve Sanat.
- Harman, G. (1977). Semiotics and the cinema: Metz and Wollen. Quarterly Review of Film Studies, 2(1). doi:10.1080/10509207709391329
- Kabadayı, L. ve Öztürk, S. (2018). Yol Kenarı Filmi Üzerine Yönetmen Tayfun Pirselimoğlu ile Söyleşi. SineFilozofi. doi:10.31122/sinefilozofi.439335
- Kristeva, J. (1980). Desire in Language: A Semiotic Approach to Literature and Art. Columbia University Press.
- Özden, Z. (2004). Film eleştirisi : Film Eleştirisinde Temel Yaklaşımlar Ve Tür Filmi Eleştirisi. Ankara: İmge Kitabevi.
- Özmakas, U. (2009). Charles Sanders Peirce’in Gösterge Kavrami. Sosyal Bilimler Dergisi, 3(1), 32–45. doi:10.12780/uusbd44
- Rifat, M. (2009). Göstergebilimin ABC’si (C. 1). Ankara: Say Yayınları.
- Uluyağcı, C. (2007). Simge kavramı ve bir film çözümlemesi: karşılaşma. Selçuk iletişim, 5(1), 217–224.
- Vardar, B. (2001). Dilbilimin Temel Kavram ve İlkeleri. İstanbul: Multilingual Yayınları.
- Wollen, P. (2004). Sinemada Göstergeler ve Anlam. (B. Doğan Z. Aracagök, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
- Yücel, T. (2005). Yapısalcılık. İstanbul: Can Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | İletişim ve Medya Çalışmaları (Diğer) |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Proje Numarası | Yok |
| Erken Görünüm Tarihi | 1 Ekim 2023 |
| Yayımlanma Tarihi | 2 Ekim 2023 |
| Gönderilme Tarihi | 16 Haziran 2023 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 3 Sayı: 2 |
