Research Article
Year 2018,
Volume: 1 Issue: 1, 35 - 50, 31.12.2018
anlamıyla reklamcılık; bir ürün veya hizmetin sürümünü arttırmak ya da bir
düşünceye insanları ikna etmek amacıyla bilgi aktarımına dayanan bir iletişim faaliyeti
olarak özetlenebilir. Aracılanmış bir iletişim faaliyeti olan reklamlar, iletişim
teknolojilerindeki gelişmelere paralel bir dönüşüm sürecindedir. Bu dönüşüm
sadece reklamın yapımını ve yapıldığı mecrayı değil aynı zamanda içeriğini de
etkilemekte ve bir çeşitliliğe yol açmaktadır. Çeşitlilik yapım ve yayın
aşamasıyla sınırlı kalmamakta ve reklamda kullanılan dil ve göstergelere de
yansımaktadır. Reklam çekicilikleri bağlamında ortaya çıkan değişimin
yansımalarından biri olarak mizahi çekiciliğin –tıpkı korku çekiciliği gibi- günümüzde
giderek artan bir şekilde reklam metinlerinde ön plana çıkartıldığı
görülmektedir.
Abstract
Genel
anlamıyla reklamcılık; bir ürün veya hizmetin sürümünü arttırmak ya da bir
düşünceye insanları ikna etmek amacıyla bilgi aktarımına dayanan bir iletişim faaliyeti
olarak özetlenebilir. Aracılanmış bir iletişim faaliyeti olan reklamlar, iletişim
teknolojilerindeki gelişmelere paralel bir dönüşüm sürecindedir. Bu dönüşüm
sadece reklamın yapımını ve yapıldığı mecrayı değil aynı zamanda içeriğini de
etkilemekte ve bir çeşitliliğe yol açmaktadır. Çeşitlilik yapım ve yayın
aşamasıyla sınırlı kalmamakta ve reklamda kullanılan dil ve göstergelere de
yansımaktadır. Reklam çekicilikleri bağlamında ortaya çıkan değişimin
yansımalarından biri olarak mizahi çekiciliğin –tıpkı korku çekiciliği gibi- günümüzde
giderek artan bir şekilde reklam metinlerinde ön plana çıkartıldığı
görülmektedir.
Bu
bağlamda, çalışmanın konusu “Türkiye’deki Bankacılık Sektöründe Mizahî
Televizyon Reklamlarının Göstergebilimsel Çözümlemesi” olarak belirlenmiştir.
Çalışmanın konusundan kaynaklı olarak çalışmada Türkiye’de “komedyen” olarak
nitelenen ünlülerin oynadıkları, bankacılık sektörüne ait ve televizyonda
yayınlanan üç reklam filmi, araştırmanın temellendirildiği üç temel hipotezden
yola çıkılarak göstergebilimsel olarak analiz edilmektedir. Amaç tüketime
dayalı kapitalist ekonomik örgütlenme biçiminin, ürünün kendisinin
tüketilmesinden de önce reklam metninin içeriğinin tüketilmesi ile nasıl
başlatıldığını ortaya koymaktır.
anlamıyla reklamcılık; bir ürün veya hizmetin sürümünü arttırmak ya da bir
düşünceye insanları ikna etmek amacıyla bilgi aktarımına dayanan bir iletişim faaliyeti
olarak özetlenebilir. Aracılanmış bir iletişim faaliyeti olan reklamlar, iletişim
teknolojilerindeki gelişmelere paralel bir dönüşüm sürecindedir. Bu dönüşüm
sadece reklamın yapımını ve yapıldığı mecrayı değil aynı zamanda içeriğini de
etkilemekte ve bir çeşitliliğe yol açmaktadır. Çeşitlilik yapım ve yayın
aşamasıyla sınırlı kalmamakta ve reklamda kullanılan dil ve göstergelere de
yansımaktadır. Reklam çekicilikleri bağlamında ortaya çıkan değişimin
yansımalarından biri olarak mizahi çekiciliğin –tıpkı korku çekiciliği gibi- günümüzde
giderek artan bir şekilde reklam metinlerinde ön plana çıkartıldığı
görülmektedir.
Bu
bağlamda, çalışmanın konusu “Türkiye’deki Bankacılık Sektöründe Mizahî
Televizyon Reklamlarının Göstergebilimsel Çözümlemesi” olarak belirlenmiştir.
Çalışmanın konusundan kaynaklı olarak çalışmada Türkiye’de “komedyen” olarak
nitelenen ünlülerin oynadıkları, bankacılık sektörüne ait ve televizyonda
yayınlanan üç reklam filmi, araştırmanın temellendirildiği üç temel hipotezden
yola çıkılarak göstergebilimsel olarak analiz edilmektedir. Amaç tüketime
dayalı kapitalist ekonomik örgütlenme biçiminin, ürünün kendisinin
tüketilmesinden de önce reklam metninin içeriğinin tüketilmesi ile nasıl
başlatıldığını ortaya koymaktır.
Keywords
References
- Adanır, Oğuz (2012). Sinemada Anlam ve Anlatım, Say Yayınları, İstanbul.Allport, A. (2003). Point Counterpoint: Freedom of Speech. (A. Marzilli, Ed.). Philadelphia: Chelsea House Publishers.Ara, B., & Yay, E. (2007). Pozitivist Metodoloji (2. Baskı). Ankara: Erk Yayınları.Attardo, S. (n.d.). The semantic foundations of cognitive theories of humor, 4(1997), 395–420.Batı, Uğur (2005). Bir Anlam Yaratma Süreci ve İdeolojik Yapı Olarak Reklamların Göstergebilimsel Bir Bakış Açısıyla Çözümlenmesi, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 29, Sayı 2, ss. 175-190.Baudrillard, J. (1991). Sessiz Yığınların Gölgesinde Ya da Toplumsalın Sonu. İstanbul: Ayrıntı.Bitoun, Catherine (2006). Semiotics, As a Tool to Understand and Take Action‖, TheCantek, F. Ş. C. L. (2007). Çizgi Romanlarda Kenar Mahalle. In Tanıl Bora (Ed.), Çizgili Kenar Notları (pp. 9–28). İstanbul: İletişim.Caroli, M. E. De, & Sagone, E. (2013). Self-efficacy and Prosocial Tendencies in Italian Adolescents. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 92(Lumen), 239–245. http://doi.org/10.1016/j.sbspro.2013.08.666Castells, M., & Himanen, P. (2004). Institutional Models of the Network Society: Silicon Valley and Finland. In M. Castells (Ed.), The Network Society (pp. 49–84). MPG Books Ltd.Charlotte M., Echtner, (1999). The Semiotic Paradigm: Implications for Tourism Research, Tourism Management, Issue: 20, Volume: 1Chovanec, Jan; Ermida, I. (2012). Laughter Is The Best Medicine: The Construction Of Old Age In Ageist Humor. In A. Patricia (Ed.), Language and Humour in the Media (p. 12). Cambrigde Scholars Publishing.Comte-Sponville, A. (2004). Büyük Erdemler Risalesi. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.Çakır, V. (2006). Reklamların Beğenilmesinin Tüketicilerin Marka Tutumlarına Etkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 15, 663–687.Derrida, J. (1994). Gösterge ve Gramatoloji. (Ö. Sözer, Ed.). İstanbul: AFA Yayıncılık A.Ş.Dozois, D. J. A., Martin, R. A., & Bieling, P. J. (2009). Early Maladaptive Schemas and Adaptive/Maladaptive Styles of Humor. Cognitive Therapy and Research, 33(6), 585–596. http://doi.org/10.1007/s10608-008-9223-9Elden, M., & Bakır, U. (2010). Reklam Çekicilikleri. (B. Akkılyal, Ed.) (1. Baskı). İstanbul: İletişim.Erözkan, A. (2009). Üniversite Öğrencilerinin Kişiler Arası İlişki Tarzları ve Mizah Tarzları. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 26, 56–66.Falanga, R., Caroli, M. E. De, & Sagone, E. (2014). Humor Styles, Self-efficacy and Prosocial Tendencies in Middle Adolescents. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 127, 214–218. http://doi.org/10.1016/j.sbspro.2014.03.243Foss, Bob (2009). Sinema ve Televizyonda Anlatım Teknikleri ve Dramaturji, Mustafa K. Gerçeker (çev), Hayalbaz Kitap, İstanbul.Freedman, E. (2011). Transient Images: Personal Media in Public Frameworks. Philadelphia: Temple University Press.Frew, E. (2006). The humour tourist: A conceptualisation. Journal of Business Research, 59(5), 643–646. http://doi.org/10.1016/j.jbusres.2006.01.004Goswami, A., Nair, P. K., & Grossenbacher, M. A. (2015). Impact of aggressive humor on dysfunctional resistance. Personality and Individual Differences, 74, 265–269. http://doi.org/10.1016/j.paid.2014.10.037Güngör, Nazife (2011). İletişim: Kuramlar, Yaklaşımlar, Siyasal Kitabevi, Ankara.Gürgen, H. (1990). No Title. Kurgu Dergisi, 7, 359–365.Gürsel, K. (2007). No Title. In L. Cantek (Ed.), Çizgili Kenar Notları (pp. 57–65). İstanbul: İletişim.Güvenç, A. Ö. (2011). Dede Korkut Kitabı’nda Mizah. A. Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 46, 157–180.Hadot, P. (1999). Philosophy as a Way of Life. (A. Davidson, Ed.). Blackwell.Halsall, G. (2004). Humour, History and Politics in Late Antiquity and the Early Middle Ages. Cambridge.Hay, J. (2000). Functions of humor in the conversations of men and women. Journal of Pragmatics, 32(6), 709–742. http://doi.org/10.1016/S0378-2166(99)00069-7Hillenbrand, F. K. M. (1995). Underground Humour in Nazi Germany, 1933-1945. Taylor & Francis Routledge.Hine, C. (2001). Virtual Ethnography. Sage.Hobbes, T. (2007). Leviathan (6. Baskı). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.Howe, N. E. (2002). The origin of humor. Medical Hypotheses, 59(3), 252–254. http://doi.org/10.1016/S0306-9877(02)00209-8Hunter, S. C., Fox, C. L., & Jones, S. E. (2015). Humor style similarity and difference in friendship dyads. Journal of Adolescence, 46, 30–37. http://doi.org/10.1016/j.adolescence.2015.10.015Kabadayı, Lale (2013). Film Eleştirisi: Kuramsal Çerçeve ve Sinemamızdan Örnek Çözümlemeler, Ayrıntı Yayınları, İstanbul.Karasar, N. (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemi (21st ed.). Ankara: Nobel.Kozbelt, A., & Nishioka, K. (2010). Humor comprehension, humor production, and insight: An exploratory study. International Journal of Humor Research, 23–3, 375–401.Lotman, M. Yuri, (2012). Sinema Göstergebilimi, Oğuz Özügül (çev), Nirengi Kitap, İstanbul.Marketing Review, Cilt 6, Sayı 2, ss. 111-121. Monaco, James (2010). Bir Film Nasıl Okunur?, Ertan Yılmaz (çev), 12. Basım, Oğlak Yayıncılık, İstanbul.Morreal, J. (1997). Gülmeyi Ciddiye Almak. İstanbul: İris Yayıncılık.Ortega, M. B. A. (2013). An Approach to Verbal Humor in Interaction. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 95, 594–603. http://doi.org/10.1016/j.sbspro.2013.10.687Platon. (n.d.). Devlet. İstanbul: BS Yayın.Punch, K. F. (2005). Sosyal Araştırmalara Giriş: Nicel ve Nitel Yaklaşımlar. (Z. Etöz, Ed.). Ankara: Siyasal Kitabevi.Shibata, M., Terasawa, Y., & Umeda, S. (2014). Integration of cognitive and affective networks in humor comprehension. Neuropsychologia, 65(0), 137–145. http://doi.org/10.1016/j.neuropsychologia.2014.10.025Soner Akpınar. (2010). Can Yücel’in Şiirlerinde İroni. Turkish Studies, 5/2, 772–792.Taels, J. (2011). Humour as Practical Wisdom. In H. Geybels & W. Van Herck (Eds.), Humour and Religion. Continuum.Tubella, I. (2004). Television, the Internet, and the Construction of Identity. In M. Castells (Ed.), The Network Society (pp. 385–402). MPG Books Ltd.Williams, R. (2009). “Having a laugh”: Masculinities, health and humour: Feature. Nursing Inquiry, 16(1), 74–81. http://doi.org/10.1111/j.1440-1800.2009.00437.xWilliamson, J. (2001). Reklamların Dili (Birinci Ba). Ankara: Ütopya.Wollen, Peter (2008). Sinemada Göstergeler ve Anlam, Zafer Aracagök, Bülent Doğan (çev), 2. Basım, Metis Yayınları, İstanbul.Wulf, D. (2010). A Humor Competence Curriculum. TESOL Quarterly, 44(1), 155–169. http://doi.org/10.5054/tq.2010.215250Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2011). Nitel Araştırma Yöntemleri (8. Baskı). Ankara: Seçkin.
Year 2018,
Volume: 1 Issue: 1, 35 - 50, 31.12.2018
Abstract
References
- Adanır, Oğuz (2012). Sinemada Anlam ve Anlatım, Say Yayınları, İstanbul.Allport, A. (2003). Point Counterpoint: Freedom of Speech. (A. Marzilli, Ed.). Philadelphia: Chelsea House Publishers.Ara, B., & Yay, E. (2007). Pozitivist Metodoloji (2. Baskı). Ankara: Erk Yayınları.Attardo, S. (n.d.). The semantic foundations of cognitive theories of humor, 4(1997), 395–420.Batı, Uğur (2005). Bir Anlam Yaratma Süreci ve İdeolojik Yapı Olarak Reklamların Göstergebilimsel Bir Bakış Açısıyla Çözümlenmesi, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 29, Sayı 2, ss. 175-190.Baudrillard, J. (1991). Sessiz Yığınların Gölgesinde Ya da Toplumsalın Sonu. İstanbul: Ayrıntı.Bitoun, Catherine (2006). Semiotics, As a Tool to Understand and Take Action‖, TheCantek, F. Ş. C. L. (2007). Çizgi Romanlarda Kenar Mahalle. In Tanıl Bora (Ed.), Çizgili Kenar Notları (pp. 9–28). İstanbul: İletişim.Caroli, M. E. De, & Sagone, E. (2013). Self-efficacy and Prosocial Tendencies in Italian Adolescents. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 92(Lumen), 239–245. http://doi.org/10.1016/j.sbspro.2013.08.666Castells, M., & Himanen, P. (2004). Institutional Models of the Network Society: Silicon Valley and Finland. In M. Castells (Ed.), The Network Society (pp. 49–84). MPG Books Ltd.Charlotte M., Echtner, (1999). The Semiotic Paradigm: Implications for Tourism Research, Tourism Management, Issue: 20, Volume: 1Chovanec, Jan; Ermida, I. (2012). Laughter Is The Best Medicine: The Construction Of Old Age In Ageist Humor. In A. Patricia (Ed.), Language and Humour in the Media (p. 12). Cambrigde Scholars Publishing.Comte-Sponville, A. (2004). Büyük Erdemler Risalesi. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.Çakır, V. (2006). Reklamların Beğenilmesinin Tüketicilerin Marka Tutumlarına Etkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 15, 663–687.Derrida, J. (1994). Gösterge ve Gramatoloji. (Ö. Sözer, Ed.). İstanbul: AFA Yayıncılık A.Ş.Dozois, D. J. A., Martin, R. A., & Bieling, P. J. (2009). Early Maladaptive Schemas and Adaptive/Maladaptive Styles of Humor. Cognitive Therapy and Research, 33(6), 585–596. http://doi.org/10.1007/s10608-008-9223-9Elden, M., & Bakır, U. (2010). Reklam Çekicilikleri. (B. Akkılyal, Ed.) (1. Baskı). İstanbul: İletişim.Erözkan, A. (2009). Üniversite Öğrencilerinin Kişiler Arası İlişki Tarzları ve Mizah Tarzları. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 26, 56–66.Falanga, R., Caroli, M. E. De, & Sagone, E. (2014). Humor Styles, Self-efficacy and Prosocial Tendencies in Middle Adolescents. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 127, 214–218. http://doi.org/10.1016/j.sbspro.2014.03.243Foss, Bob (2009). Sinema ve Televizyonda Anlatım Teknikleri ve Dramaturji, Mustafa K. Gerçeker (çev), Hayalbaz Kitap, İstanbul.Freedman, E. (2011). Transient Images: Personal Media in Public Frameworks. Philadelphia: Temple University Press.Frew, E. (2006). The humour tourist: A conceptualisation. Journal of Business Research, 59(5), 643–646. http://doi.org/10.1016/j.jbusres.2006.01.004Goswami, A., Nair, P. K., & Grossenbacher, M. A. (2015). Impact of aggressive humor on dysfunctional resistance. Personality and Individual Differences, 74, 265–269. http://doi.org/10.1016/j.paid.2014.10.037Güngör, Nazife (2011). İletişim: Kuramlar, Yaklaşımlar, Siyasal Kitabevi, Ankara.Gürgen, H. (1990). No Title. Kurgu Dergisi, 7, 359–365.Gürsel, K. (2007). No Title. In L. Cantek (Ed.), Çizgili Kenar Notları (pp. 57–65). İstanbul: İletişim.Güvenç, A. Ö. (2011). Dede Korkut Kitabı’nda Mizah. A. Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 46, 157–180.Hadot, P. (1999). Philosophy as a Way of Life. (A. Davidson, Ed.). Blackwell.Halsall, G. (2004). Humour, History and Politics in Late Antiquity and the Early Middle Ages. Cambridge.Hay, J. (2000). Functions of humor in the conversations of men and women. Journal of Pragmatics, 32(6), 709–742. http://doi.org/10.1016/S0378-2166(99)00069-7Hillenbrand, F. K. M. (1995). Underground Humour in Nazi Germany, 1933-1945. Taylor & Francis Routledge.Hine, C. (2001). Virtual Ethnography. Sage.Hobbes, T. (2007). Leviathan (6. Baskı). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.Howe, N. E. (2002). The origin of humor. Medical Hypotheses, 59(3), 252–254. http://doi.org/10.1016/S0306-9877(02)00209-8Hunter, S. C., Fox, C. L., & Jones, S. E. (2015). Humor style similarity and difference in friendship dyads. Journal of Adolescence, 46, 30–37. http://doi.org/10.1016/j.adolescence.2015.10.015Kabadayı, Lale (2013). Film Eleştirisi: Kuramsal Çerçeve ve Sinemamızdan Örnek Çözümlemeler, Ayrıntı Yayınları, İstanbul.Karasar, N. (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemi (21st ed.). Ankara: Nobel.Kozbelt, A., & Nishioka, K. (2010). Humor comprehension, humor production, and insight: An exploratory study. International Journal of Humor Research, 23–3, 375–401.Lotman, M. Yuri, (2012). Sinema Göstergebilimi, Oğuz Özügül (çev), Nirengi Kitap, İstanbul.Marketing Review, Cilt 6, Sayı 2, ss. 111-121. Monaco, James (2010). Bir Film Nasıl Okunur?, Ertan Yılmaz (çev), 12. Basım, Oğlak Yayıncılık, İstanbul.Morreal, J. (1997). Gülmeyi Ciddiye Almak. İstanbul: İris Yayıncılık.Ortega, M. B. A. (2013). An Approach to Verbal Humor in Interaction. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 95, 594–603. http://doi.org/10.1016/j.sbspro.2013.10.687Platon. (n.d.). Devlet. İstanbul: BS Yayın.Punch, K. F. (2005). Sosyal Araştırmalara Giriş: Nicel ve Nitel Yaklaşımlar. (Z. Etöz, Ed.). Ankara: Siyasal Kitabevi.Shibata, M., Terasawa, Y., & Umeda, S. (2014). Integration of cognitive and affective networks in humor comprehension. Neuropsychologia, 65(0), 137–145. http://doi.org/10.1016/j.neuropsychologia.2014.10.025Soner Akpınar. (2010). Can Yücel’in Şiirlerinde İroni. Turkish Studies, 5/2, 772–792.Taels, J. (2011). Humour as Practical Wisdom. In H. Geybels & W. Van Herck (Eds.), Humour and Religion. Continuum.Tubella, I. (2004). Television, the Internet, and the Construction of Identity. In M. Castells (Ed.), The Network Society (pp. 385–402). MPG Books Ltd.Williams, R. (2009). “Having a laugh”: Masculinities, health and humour: Feature. Nursing Inquiry, 16(1), 74–81. http://doi.org/10.1111/j.1440-1800.2009.00437.xWilliamson, J. (2001). Reklamların Dili (Birinci Ba). Ankara: Ütopya.Wollen, Peter (2008). Sinemada Göstergeler ve Anlam, Zafer Aracagök, Bülent Doğan (çev), 2. Basım, Metis Yayınları, İstanbul.Wulf, D. (2010). A Humor Competence Curriculum. TESOL Quarterly, 44(1), 155–169. http://doi.org/10.5054/tq.2010.215250Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2011). Nitel Araştırma Yöntemleri (8. Baskı). Ankara: Seçkin.
There are 1 citations in total.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | December 31, 2018 |
| Submission Date | September 28, 2018 |
| Published in Issue | Year 2018Volume: 1 Issue: 1 |
