Research Article
Year 2019,
Volume: 1 Issue: 3, 51 - 64, 31.12.2019
Abstract
ÖZET
Seçim dönemlerinde bütün siyasi parti liderleri seçmen görüşlerini olumlu etkilemek ve daha fazla oy almak amacıyla miting konuşmaları gerçekleştirmektedir. Siyasi organların sıklıkla başvurduğu propaganda teknikleri bu süreçte egemen iletişim şeklini oluştururken amaç bu teknikler aracılığıyla seçmen kitle üzerinde belirli konularda kamuoyu oluşturmaktır. Buradan hareketle, seçim döneminde siyasal iletişim süreci bağlamında parti liderlerinin miting konuşmaları aracılığıyla kamuoyu oluşturması bu çalışmanın temel amacını oluşturmaktadır. Bu bağlamda 31 Mart 2019 Yerel Seçimleri öncesi Adalet ve Kalkınma Partisi’nin ilk mitingi olan Sivas Mitingi örnekleme alınarak AKP Genel Başkanı ve Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın miting konuşmasında sarf ettiği söylemler, nitel araştırma yöntemlerinden söylem analizi tekniği kullanılarak analiz edilmiştir. Söz konusu söylemlerden yola çıkarak analiz sonucunda millet, bayrak, vatan gibi kavramların yoğun olarak kullanıldığı ve bu bağlamda seçmen üzerinde birlik, beraberlik duyguları ekseninde bir kamuoyu oluşturulmaya çalışıldığı sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Siyasal İletişim, Propaganda, Kamuoyu, Seçim, Miting Konuşmaları.
References
- Abadan, N. (1959). “Bürokrasi”, Ankara: Ankara Üniversitesi SBF Yayını.Akay, R. (2012). “Türkiye’de Siyasal İletişim Profesyoneli”, Siyasal İletişim Danışmanı. Ankara: Nobel Yayınları.Aktaş, H. (1996). Siyasal İletişim’de Kavramsal Bir Çalışma, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.Aydınlıoğlu, Ö. (2019). The Use of Glittering Generality in Advertising Discourses As a Persuasive Strategy, VIII. International Congress on Vocational & Technical Sciences (UMTEB) Congress Book, İKSAD Publications, pp. 372-382.Aziz, A. (2014). “Siyasal İletişim”. Ankara: Nobel Yayınları.Bektaş, A. (1996). “Kamuoyu İletişim ve Demokrasi”, İstanbul: Bağlam Yayınları.Cull, N. J., Culbert, D. ve Welch, D. 2003. “Propaganda and Mass Persuasion, A Historical Encylopedia, 1500 to the Present”, California: ABC-CLIO. Çankay, E. (2015). “Siyasal İletişim Dünya’da ve Türkiye’de”. Ankara: İmge Kitabevi.Neumann, E. N. (1988). “Kamuoyu Suskunluk Sarmalının Keşfi”, Ankara: Dost Kitabevi.Geray, H. (2011). “Toplumsal Araştırmalarda Nicel ve Nitel Yöntemlere Giriş İletişim Alanından Örneklerle”. 3. Baskı. Ankara: Genesis Kitap.Güngör, N. (2013). “İletişim Kuramlar Yaklaşımlar”. 2. Baskı, Ankara: Siyasal Kitabevi.Jowett, G. ve O’Donnell, U. (2012). “Propaganda and Persuasion”. Fifth Edition, California: SAGE Publication.Kapani, M. (1988). “Politika Bilimine Giriş”. 4. Baskı, Ankara: Bilgi YayınlarıMcNair, B. (1999). “An Introduction to Political Communication”. New York: Routledge.Oktay, M. (2002). “Politikada Halkla İlişkiler”. İstanbul: Derin Yayınları.Özsoy, O. (2002). “Türkiye’de Seçmen Davranışları ve Etkin Propaganda”, İstanbul: Alfa Yayınları.Paksoy, M. & Acar, A. (1998). “Örgütsel İletişim”. 3. Baskı. Eskişehir: Açıköğretim Fakültesi Yayınları.Potter, J., 1996. Discourse analysis and constructionist approaches: theoretical background. IN: Richardson, J.T.E. (ed). Handbook of Qualitative Research Methods for Psychology and the Social Sciences. Leicester: British Psychological Society, pp. 125 – 140.Sezer, D. (1972). “Kamuoyu ve Dış Politika”. Ankara: A.Ü.S.B.F. Yayını.Sözen, E. (1999). “Söylem: Belirsizlik, Mübadele, Bilgi, Güç ve Refleksivite”. İstanbul: Paradigma Yayınları.Süllü, Z. (2007). Siyasal İletişim Sürecinde Milliyetçi Söylemin Kullanımı. Doktora Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.Şengül, M. (2010). Türkiye’de Siyasal İletişim: Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, AnkaraTokgöz, O. (2008). “Siyasal İletişimi Anlamak”. İstanbul: İmge Kitapevi.Tonkiss, K. (2006). “Analysis Text And Speech: Content And Discourse Analysis”. C. Seale, (2nd ed.). İçinde Researching Society and Culture. (367-383). SAGE.Topbaş, H. (2009). David Easton’un Siyasal Sistem Teorisi Bağlamında Türkiye’de Siyasal İletişim ve Siyasal Katılma: Erzurum Seçmeni Üzerine Bir Araştırma, Doktora Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.Uslu, Z. (1996). Siyasal İletişim ve 24 Aralık 2005 Genel Seçimleri. Türkiye Dergisi, s. 11.Ustakara, F. (2011). Halkla İlişkiler ve Psikoloji İlişkisi Üzerine, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 1(1). 170-185.Van Dijk, T. (2003). “Critical Discourse Analysis”. D. Schiffrin., D. Tannen, & E., H. Hamilton (Ed.), İçinde The Handbook of Discourse Analysis. (352-372). Oxford: Blackwell Publishing.Yüksel, H. (1994). “İkna Edici İletişim”. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Sağlık ve Bilimsel Araştırma Vakfı Yayınları. Yavaşgel, E. (1997). Siyasal İletişim Kavramı, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 1(1). 79-104.https://sozluk.gov.tr, (Erişim Tarihi: 15.10.2019).
Year 2019,
Volume: 1 Issue: 3, 51 - 64, 31.12.2019
Abstract
References
- Abadan, N. (1959). “Bürokrasi”, Ankara: Ankara Üniversitesi SBF Yayını.Akay, R. (2012). “Türkiye’de Siyasal İletişim Profesyoneli”, Siyasal İletişim Danışmanı. Ankara: Nobel Yayınları.Aktaş, H. (1996). Siyasal İletişim’de Kavramsal Bir Çalışma, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.Aydınlıoğlu, Ö. (2019). The Use of Glittering Generality in Advertising Discourses As a Persuasive Strategy, VIII. International Congress on Vocational & Technical Sciences (UMTEB) Congress Book, İKSAD Publications, pp. 372-382.Aziz, A. (2014). “Siyasal İletişim”. Ankara: Nobel Yayınları.Bektaş, A. (1996). “Kamuoyu İletişim ve Demokrasi”, İstanbul: Bağlam Yayınları.Cull, N. J., Culbert, D. ve Welch, D. 2003. “Propaganda and Mass Persuasion, A Historical Encylopedia, 1500 to the Present”, California: ABC-CLIO. Çankay, E. (2015). “Siyasal İletişim Dünya’da ve Türkiye’de”. Ankara: İmge Kitabevi.Neumann, E. N. (1988). “Kamuoyu Suskunluk Sarmalının Keşfi”, Ankara: Dost Kitabevi.Geray, H. (2011). “Toplumsal Araştırmalarda Nicel ve Nitel Yöntemlere Giriş İletişim Alanından Örneklerle”. 3. Baskı. Ankara: Genesis Kitap.Güngör, N. (2013). “İletişim Kuramlar Yaklaşımlar”. 2. Baskı, Ankara: Siyasal Kitabevi.Jowett, G. ve O’Donnell, U. (2012). “Propaganda and Persuasion”. Fifth Edition, California: SAGE Publication.Kapani, M. (1988). “Politika Bilimine Giriş”. 4. Baskı, Ankara: Bilgi YayınlarıMcNair, B. (1999). “An Introduction to Political Communication”. New York: Routledge.Oktay, M. (2002). “Politikada Halkla İlişkiler”. İstanbul: Derin Yayınları.Özsoy, O. (2002). “Türkiye’de Seçmen Davranışları ve Etkin Propaganda”, İstanbul: Alfa Yayınları.Paksoy, M. & Acar, A. (1998). “Örgütsel İletişim”. 3. Baskı. Eskişehir: Açıköğretim Fakültesi Yayınları.Potter, J., 1996. Discourse analysis and constructionist approaches: theoretical background. IN: Richardson, J.T.E. (ed). Handbook of Qualitative Research Methods for Psychology and the Social Sciences. Leicester: British Psychological Society, pp. 125 – 140.Sezer, D. (1972). “Kamuoyu ve Dış Politika”. Ankara: A.Ü.S.B.F. Yayını.Sözen, E. (1999). “Söylem: Belirsizlik, Mübadele, Bilgi, Güç ve Refleksivite”. İstanbul: Paradigma Yayınları.Süllü, Z. (2007). Siyasal İletişim Sürecinde Milliyetçi Söylemin Kullanımı. Doktora Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.Şengül, M. (2010). Türkiye’de Siyasal İletişim: Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, AnkaraTokgöz, O. (2008). “Siyasal İletişimi Anlamak”. İstanbul: İmge Kitapevi.Tonkiss, K. (2006). “Analysis Text And Speech: Content And Discourse Analysis”. C. Seale, (2nd ed.). İçinde Researching Society and Culture. (367-383). SAGE.Topbaş, H. (2009). David Easton’un Siyasal Sistem Teorisi Bağlamında Türkiye’de Siyasal İletişim ve Siyasal Katılma: Erzurum Seçmeni Üzerine Bir Araştırma, Doktora Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.Uslu, Z. (1996). Siyasal İletişim ve 24 Aralık 2005 Genel Seçimleri. Türkiye Dergisi, s. 11.Ustakara, F. (2011). Halkla İlişkiler ve Psikoloji İlişkisi Üzerine, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 1(1). 170-185.Van Dijk, T. (2003). “Critical Discourse Analysis”. D. Schiffrin., D. Tannen, & E., H. Hamilton (Ed.), İçinde The Handbook of Discourse Analysis. (352-372). Oxford: Blackwell Publishing.Yüksel, H. (1994). “İkna Edici İletişim”. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Sağlık ve Bilimsel Araştırma Vakfı Yayınları. Yavaşgel, E. (1997). Siyasal İletişim Kavramı, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 1(1). 79-104.https://sozluk.gov.tr, (Erişim Tarihi: 15.10.2019).
There are 1 citations in total.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | December 31, 2019 |
| Submission Date | October 30, 2019 |
| Published in Issue | Year 2019Volume: 1 Issue: 3 |
