Research Article
Seçim Kampanyalarında İdeoloji ve Değerin Göstergebilimsel İncelenmesi: Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti 2020 Cumhurbaşkanlığı Aday Tanıtım Reklamları Örneği
Abstract
Seçim dönemleri, özellikle cumhurbaşkanlığı seçimleri toplumlar için siyasal açıdan önemli dönemlerden birisini temsil etmektedir. Cumhurbaşkanlığı ülkelerin temsili açısından son derece önemli bir toplumsal ve siyasi mevkidir. Siyasi partiler için kritik dönemlerden olan seçim dönemleri, siyasal iletişim bağlamında topumun her kesimine ulaşılması gerekliliği noktasında önem arz etmektedir. Kitle iletişim araçları bu noktada seçmene ulaşmaları açısından önemli mecralardır. Teknolojide yaşanan gelişmelerle doğru orantılı olarak kitle iletişim araçları da değişime uğramış olsa da televizyon her yaştan insana zahmetsizce erişim imkanı sunması açısından hala seçim dönemlerinde öncelikli yerini koruyan kitle iletişim aracı olmaya devam etmektedir. Bu yüzden adaylar, seçim kampanyaları süresince, kısa filmler şeklinde hazırlamış oldukları reklamlar sayesinde, televizyon aracılığı ile tek tek her seçmene ulaşmayı hedeflemektedirler. Bu bilgiler ışığında, bu çalışmada Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti 2020 cumhurbaşkanlığı seçimlerinde adayların yayınladıkları tanıtım filmleri nitel araştırma yöntemi ile içerik analizi yapılarak hangi toplumsal değerlere vurgu yaptıkları ve kendilerini nasıl yansıttıkları bağlamında incelenmiştir.
References
- AKERT, R., ARONSON, E., ve WILSON, T. (2012). Sosyal Psikoloji. (Çev. O. Gündüz). Kaknüs Yayınları: İstanbul.
- AYDIN, B., O. ve SÜSLEN, B. (2018). Siyasal Reklamların Göstergebilimsel Yöntemle Analizi: CHP 2017 Halkoylaması Reklam Filmi Örneği. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(2), 149-164.
- AZİZ, A. (2003). Siyasal İletişim. Nobel Yayınevi: Ankara.
- BALCI, Ş. (2006). Negatif Siyasal Reklamlarda İkna Edici Mesaj Stratejisi Olarak Korku Çekiciliği Kullanımı, Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Konya.
- BLUMLER, J. G., ve KAVANAGH, D. (1999). The Third Age of Political Communication: Influences and Features. Political Communication, 16(3), 209- 230.
- BOSTANCI, M . (2014). Siyasal İletişim 2.0. Erciyes İletişim Dergisi, 3(3).
- CASSIRER, E. (2011). Sembol Kavramının Doğası. (Çev. M. Köktürk). Hece Yayınları: Ankara.
- ÇOBAN, B. (2015). Söylem ve İdeoloji. Su Yayınevi: İstanbul.
- DE SAUSSURE, F. (1966). Course in General Linguistics. (Ed. B.and A. Sechehaye, A.Riedlinger). The Philosophical Library: New York.
- DEVRAN, Y. (2003). Siyasal Kampanya Yönetimi, Mesaj, Strateji ve Taktikler. And Yayınları: İstanbul.
- DOĞAN, A., ve ASLANTAŞ, A. G. (2015). Bir İkna Yöntemi Olarak Siyasal Reklamlarda Millet ve Hizmetin Temsili. Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, (47), 35-52.
- DURGUN, G., B. ve YAMAN, H. (2017). İdeoloji, Dil ve Sembol Bağlamında Medya ve Siyaset. Akademik Hassasiyetler, 4(7), 39-51.
- FISKE, J. (2013). İletişim Çalışmalarına Giriş. Pharmakon Yayınevi: Ankara.
- GIDDENS, A. (2013). Sosyoloji. Kırmızı Yayınları: İstanbul.
- HABERMAS, J. (2002). “Öteki” Olmak. “Ötekiyle” Yaşamak: Siyaset Kuramı Yazıları. YKY Yayınları: İstanbul.
- HALLIN, D. C., ve MANCINI, P. (2004). Comparing Media Systems: Three Models of Media and Politics. Cambridge University Press: Cambridge.
- HEYWOOD, A. (2006). Siyaset. Liberte Yayınları: Ankara.
- HEYWOOD, A. (2012). Siyasetin Temel Kavramları. (1.baskı). Adres Yayınları: Ankara.
- HEYWOOD, A. (2013). Siyasi İdeolojiler: Bir Giriş. (5.baskı). Adres Yayınları: Ankara.
- KAID, L. L. (Ed.). (2004). Handbook of Political Communication Research. Routledge: New York.
- ÖZDEMİR, Ö. G., ve ÖZER, D. (2016) Siyasal Pazarlamada Bütünleşik Pazarlama İletişimi ve Siyasi Partilerce Algılanan Toplum: Göstergebilimsel Bir Analiz. Pazarlama ve Pazarlama Araştırmaları Dergisi,18, 31‐66.
- KARAÇOR, S. (1999). Yeni İletişim Teknolojileri, Siyasal Katılım, Demokrasi. Yönetim ve Ekonomi, 16(2), 121-131.
- KARAÇOR, S. ve GÖZÜM, P. (2012). Türkiye’de Seçmen Tercihlerinin Oluşumunda Seçim Kampanyaları ve Siyasal Pazarlamanın Rolü Üzerine Bir Araştırma. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 12(24), 403-426.
- KENTEL, F. (1991). Demokrasi Kamuoyu ve Siyasal İletişime Dair. Birikim Dergisi, 30, 39-44.
- KESKİN, F. (2014). Politik İletişim Sözlüğü. (1.baskı). İmge Kitapevi: Ankara.
- KILIÇASLAN, E., Ç. (2011). Siyasal İletişim, İdeoloji ve Medya İlişkisi. Kriter Yayınları: İstanbul.
- KIŞLALI, A.,T. (2010). Siyaset Bilimi. İmge Kitabevi: İstanbul.
- LILLEKER, D., G. (2013). Siyasal İletişim Temel Kavramlar. (1. baskı). Kaknüş Yayınları: İstanbul.
- RİFAT, M. (2013). Açıklamalı Göstergebilim Sözlüğü: Kavramlar, Yöntemler, Kuramcılar, Okullar. Türkiye İş Bankası: İstanbul.
- O’CASS, A. (2001). Political Marketing‐An Investigation of the Political Marketing Concept and Political Market Orientation in Australian Politics. European Journal of Marketing.
- ÖZEL, Z. (2008). ‘Beynelmilel’ Bir Film Afişinin Göstergebilimsel Çözümlemesi (içinde: Film Çözümlemeleri, Ed. Seyide Parsa), Multilingual Yayınları: İstanbul.
- VODİNALI, S., ve ÇÖTOK, N. A. (2015). Siyasal Propaganda Bağlamında Siyasal Reklamlar: 2015 Türkiye Genel Seçimlerinde Akp/Chp/Mhp Partileri TV Reklamları Üzerine Bir Değerlendirme. Global Media Journal: Turkish Edition, 6(11).
- YAYLAGÜL, L. (2013). İletişim Kuramları. Egemen ve Eleştirel Yaklaşımlar. Dipnot Yayınları: Ankara.
Year 2020,
Volume: 2 Issue: 2, 24 - 47, 31.12.2020
Abstract
References
- AKERT, R., ARONSON, E., ve WILSON, T. (2012). Sosyal Psikoloji. (Çev. O. Gündüz). Kaknüs Yayınları: İstanbul.
- AYDIN, B., O. ve SÜSLEN, B. (2018). Siyasal Reklamların Göstergebilimsel Yöntemle Analizi: CHP 2017 Halkoylaması Reklam Filmi Örneği. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(2), 149-164.
- AZİZ, A. (2003). Siyasal İletişim. Nobel Yayınevi: Ankara.
- BALCI, Ş. (2006). Negatif Siyasal Reklamlarda İkna Edici Mesaj Stratejisi Olarak Korku Çekiciliği Kullanımı, Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Konya.
- BLUMLER, J. G., ve KAVANAGH, D. (1999). The Third Age of Political Communication: Influences and Features. Political Communication, 16(3), 209- 230.
- BOSTANCI, M . (2014). Siyasal İletişim 2.0. Erciyes İletişim Dergisi, 3(3).
- CASSIRER, E. (2011). Sembol Kavramının Doğası. (Çev. M. Köktürk). Hece Yayınları: Ankara.
- ÇOBAN, B. (2015). Söylem ve İdeoloji. Su Yayınevi: İstanbul.
- DE SAUSSURE, F. (1966). Course in General Linguistics. (Ed. B.and A. Sechehaye, A.Riedlinger). The Philosophical Library: New York.
- DEVRAN, Y. (2003). Siyasal Kampanya Yönetimi, Mesaj, Strateji ve Taktikler. And Yayınları: İstanbul.
- DOĞAN, A., ve ASLANTAŞ, A. G. (2015). Bir İkna Yöntemi Olarak Siyasal Reklamlarda Millet ve Hizmetin Temsili. Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, (47), 35-52.
- DURGUN, G., B. ve YAMAN, H. (2017). İdeoloji, Dil ve Sembol Bağlamında Medya ve Siyaset. Akademik Hassasiyetler, 4(7), 39-51.
- FISKE, J. (2013). İletişim Çalışmalarına Giriş. Pharmakon Yayınevi: Ankara.
- GIDDENS, A. (2013). Sosyoloji. Kırmızı Yayınları: İstanbul.
- HABERMAS, J. (2002). “Öteki” Olmak. “Ötekiyle” Yaşamak: Siyaset Kuramı Yazıları. YKY Yayınları: İstanbul.
- HALLIN, D. C., ve MANCINI, P. (2004). Comparing Media Systems: Three Models of Media and Politics. Cambridge University Press: Cambridge.
- HEYWOOD, A. (2006). Siyaset. Liberte Yayınları: Ankara.
- HEYWOOD, A. (2012). Siyasetin Temel Kavramları. (1.baskı). Adres Yayınları: Ankara.
- HEYWOOD, A. (2013). Siyasi İdeolojiler: Bir Giriş. (5.baskı). Adres Yayınları: Ankara.
- KAID, L. L. (Ed.). (2004). Handbook of Political Communication Research. Routledge: New York.
- ÖZDEMİR, Ö. G., ve ÖZER, D. (2016) Siyasal Pazarlamada Bütünleşik Pazarlama İletişimi ve Siyasi Partilerce Algılanan Toplum: Göstergebilimsel Bir Analiz. Pazarlama ve Pazarlama Araştırmaları Dergisi,18, 31‐66.
- KARAÇOR, S. (1999). Yeni İletişim Teknolojileri, Siyasal Katılım, Demokrasi. Yönetim ve Ekonomi, 16(2), 121-131.
- KARAÇOR, S. ve GÖZÜM, P. (2012). Türkiye’de Seçmen Tercihlerinin Oluşumunda Seçim Kampanyaları ve Siyasal Pazarlamanın Rolü Üzerine Bir Araştırma. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 12(24), 403-426.
- KENTEL, F. (1991). Demokrasi Kamuoyu ve Siyasal İletişime Dair. Birikim Dergisi, 30, 39-44.
- KESKİN, F. (2014). Politik İletişim Sözlüğü. (1.baskı). İmge Kitapevi: Ankara.
- KILIÇASLAN, E., Ç. (2011). Siyasal İletişim, İdeoloji ve Medya İlişkisi. Kriter Yayınları: İstanbul.
- KIŞLALI, A.,T. (2010). Siyaset Bilimi. İmge Kitabevi: İstanbul.
- LILLEKER, D., G. (2013). Siyasal İletişim Temel Kavramlar. (1. baskı). Kaknüş Yayınları: İstanbul.
- RİFAT, M. (2013). Açıklamalı Göstergebilim Sözlüğü: Kavramlar, Yöntemler, Kuramcılar, Okullar. Türkiye İş Bankası: İstanbul.
- O’CASS, A. (2001). Political Marketing‐An Investigation of the Political Marketing Concept and Political Market Orientation in Australian Politics. European Journal of Marketing.
- ÖZEL, Z. (2008). ‘Beynelmilel’ Bir Film Afişinin Göstergebilimsel Çözümlemesi (içinde: Film Çözümlemeleri, Ed. Seyide Parsa), Multilingual Yayınları: İstanbul.
- VODİNALI, S., ve ÇÖTOK, N. A. (2015). Siyasal Propaganda Bağlamında Siyasal Reklamlar: 2015 Türkiye Genel Seçimlerinde Akp/Chp/Mhp Partileri TV Reklamları Üzerine Bir Değerlendirme. Global Media Journal: Turkish Edition, 6(11).
- YAYLAGÜL, L. (2013). İletişim Kuramları. Egemen ve Eleştirel Yaklaşımlar. Dipnot Yayınları: Ankara.
There are 33 citations in total.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | December 31, 2020 |
| Submission Date | September 20, 2020 |
| Published in Issue | Year 2020Volume: 2 Issue: 2 |
