Araştırma Makalesi
Yıl 2020,
Cilt: 2 Sayı: 1, 46 - 72, 30.06.2020
Öz
Sağlık ve iletişim kavramları, insan yaşamında içerikleri bakımından mühim noktadadırlar. Her iki kavram da, insanın mevcudiyetiyle birlikte ortaya çıkmıştır ve yeryüzünde hayat devam ettikçe, varlığını ve önemini korumayı sürdürecektir. Sağlık hizmeti, onu bireylere ulaştıran çalışanların sunum şekilleri, iletişim biçimleri, teknolojik alt yapı, kurumsal yapı, sağlıktaki örgütsel biçimlenme gibi bir takım özelliklere bağlı olarak şekillenir.
Doktorlar, hemşireler, sağlık çalışanları hastalarla, kendi aralarında ve çalıştıkları kurumlarla sürekli bir iletişim halinde olmak durumundadırlar. Bu iletişim sürecinde, doğru ve etkin iletişim, kaliteli hizmet ve tedavi sürecini beraberinde getirir. Sağlık hizmetinin hastalara, yakınlarına, ya da sağlıklılık durumunu devam ettirmek isteyen bireylere ulaştırılması sürecinde iletişimsizlik kaynaklı sorunlar yaşanabilir. Bundan dolayı, bu alanda hizmet veren bütün bireylerin özel bir alan olan “iletişim” konusunda bilinçlendirilmeleri sağlığa yönelik mühim bir yatırım olacaktır. Bu bilinçlenme düzeyi, ilgili birimler ve kurumlarca, örgütsel yapılanma içerisinde doğru hamlelerle gerçekleştirilebilir.
Anahtar Kelimeler
Sağlık Çalışanları İletişimi Sağlıkta Örgütlenme Sağlık Bakanlığı ve Sağlık iletişimi Doktor- hasta iletişimi Doktor- hemşire iletişimi
Kaynakça
- Kaynakça Akyürek, B., Özer, S., Argon, G., & Conk, Z. (2005). Hekim Davranışlarının Hemşire Memnuniyeti ve Hemşirelerin İşine Devam Etme Durumu Üzerine Etkisi. Ege Tıp Dergisi, 44(3), 167-172.
- Avaner, T., & Avaner, E. B. (2018). Yazılım Teknolojileri ve Sağlık Yönetimi: HIMSS ya da Dijital Hastane Hizmetleri Üzerine Bir Değerlendirme. Yasama Dergisi(37), s. 5-28. Baggs, J., & Ryan, S. A. (1990). ICU nurse-physician collaboration & nursing satisfaction. Nursing Economic$, 8(6), 386-392.
- Bakanlığı, S. (2019, 12 01). https://sggm.saglik.gov.tr/TR,4282/kamu-spotlari.html. TC. SAĞLIK BAKANLIĞI: https://sggm.saglik.gov.tr/TR,4282/kamu-spotlari.html adresinden alındı.
- Barnlund, D. C. (1962). Toward A Meaning-Centered Philosophy Of Communication. Journal of Communication, 12(4), 197-211.
- Başol, E. (2018). Hasta ile Sağlık Çalışanları (Doktor ve Hemşire) Arasındaki İletişim Sorunları ve Çözüm Önerileri. International Anatolia Academic Online Journal / Social Science Journal, 4(1), 76-93.
- Corser, W. (1998). A conceptual model of collaborative nurse-physician interactions: the management of traditional influences and personal tendencies. Research and Theory for Nursing Practice, 12(4), 325-341.
- Demir, Y., Arslan, G. G., Eşer, İ., & Khorshid, L. (2011). Bir Eğitim Hastanesinde Hastaların Hemşirelik Hizmetlerinden Memnuniyet Düzeylerinin İncelenmesi. İstanbul Üniversitesi Florence Nightingale Hemşirelik Dergisi, 19(2), 68-76.
- e-Nabız. (2019). E-NABIZ. 02.12.2019 tarihinde https://enabiz.gov.tr: https://enabiz.gov.tr/Yardim/Index adresinden alındı.
- Erdoğan, İ. (2018, Şubat 24). İletişimsizlik, İletişimin Olmaması, İletişimin Yokluğu. 13.05.2020 tarihinde erdoganirfan.blogspot.com: https://erdoganirfan.blogspot.com/2018/02/iletisimsizlik-iletisimin-olmamas.html adresinden alındı.
- Ergüder, T., Kutlu, L., Esin, S., & Kanyılmaz, D. (2000). Birinci Basamak Sağlık Hizmet Sunumunda Aile Hekimliği Genel Pratisyenlik. Amme İdaresi Dergisi, 33(4), 103-111.
- Eroğlu, E. (2011). Örgütlerde İletişim Kalitesini Etkileyen Faktörlerin Değerlendirilmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(26), 137-149.
- Flicek, C. L. (2012). Communication: A Dynamic Between Nurses and Physicians. Medsurg Nursing, 21(6), 385-387.
- Gönenç, E. Ö. (2012). İletişimin Tarihsel Süreci. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 0(28), 87-102.
- Gümüş, S. (2014). Sağlıkta İlaç Pazarlaması Araştırma, İnceleme, Mülakat, Yorum, Sonuç ve Değerlendirmeler. İstanbul: Hiperlik Yayınları.
- Gümüş, S. (2017). Hizmet Pazarlaması (Sağlıkta Güncel Konular, İnceleme ve Deneyimler). İstanbul: Hiperlink Yayınları.
- Hakko, E. (2011). Hasta Güvenliğinde İletişimin Önemi: SBAR. M. Çakmakçı, & E. Akalın içinde, Hasta Güvenliği: Türkiye ve Dünya (1. b., s. 126-136). Ankara: Türk Tabipleri Birliği Yayınları.
- Hasta ve Çalışan Güvenliğinin. (2011). Hasta ve Çalışan Güvenliğinin Sağlanmasına Dair Yönetmelik. 06.04.2011 tarihinde Resmi Gazete (Sayı: 27897): https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2011/04/20110406-3.htm adresinden alındı.
- Hoşgör, D. G. (2014). İletişim ve Sağlık İletişimi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul: Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- İnce, S. (2014). Hekim Davranışlarının Hemşirelerin Stresle Başetme Durumları Üzerine Etkisi. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi, 16(2), 41-53.
- Işıkhan, V. (2016). Çalışanlarda Tükenmişlik Sendromu. M. Gülhan, & Y. Ülkü (Dü) içinde, Akciğer Kanserinde Destek Tedavisi (s. 366-390). Ankara: Türkiye Solunum Araştırmaları Derneği.
- Karaçor, S., & Şahin, A. (2004). Örgütsel İletişim Kurma Yöntemleri ve Karşılaşılan İletişim Engellerine Yönelik Bir Araştırma. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 4(8), 96-117.
- Keskinkılıç, B. (2019). Ulusal Sağlık Sistemleri Bakışıyla Halk Sağlığı Hizmetlerinde Vizyon. 01.12.2019 tarihinde https://www.acibadem.edu.tr/: https://www.acibadem.edu.tr/doc/BekirKeskinkilic.pdf adresinden alındı.
- Koch, E., & Turgut, T. (2004). Hasta-Hekim İlişkisinin Güncel Sorunları ve Kültürlerarası Yönleri: Bir Bakış. Türk Psikiyatri Dergisi, 15(1), 64-69. Köse, İ. (2018). Sağlıkta Dijital Dönüşüm. Sağlık Düşüncesi ve Tıp Kültürü Dergisi(48), s. 82-85.
- Küçük, M. (2012). İletişim Kavramı ve İletişim Süreci. E. N. Orhon, & U. Eriş içinde, İletişim Bilgisi (s. 2-20). Eskişehir: T. C. Anadolu Üniversitesi. Mahmud, A. (2009). Doctor-patient relationship. Pulse, 3(1), 12-14.
- Manias, E., & Street, A. (2001). Nurse–doctor interactions during critical care ward rounds. Journal of Clinical Nursing, 10(4), 442-450.
- Medimagazin. (2011, 8 23). Aile hekimliği tasarruf yaptırdı. 12.05.2020 tarihinde Medimagazin: https://www.medimagazin.com.tr/ozel-saglik/tr-aile-hekimligi-tasarruf-yaptirdi-9-21-36987.html adresinden alındı.
- Memişoğlu, D. (2018). Bir Kamu Politikası Analizi Örneği: Sağlıkta Dönüşüm Programı. Yasama Dergisi(34), 62-93.
- Oğuz, N. Y. (1995). Klinik Uygulamada Hekim-Hasta İlişkisi. Türkiye Klinikleri Tıp Etiği-Hukuku-Tarihi Dergisi, 3(2), 59-65.
- Ong, L. M., Haes, J. d., Haas, A., & Lamnes, F. (1995). Doctor-patient communication: a review of the literature. Social Science & Medicine, 40(7), 903-918.
- Özata, M., & Altunkan, H. (2010). Hastanelerde tıbbi hata görülme sıklıkları, tıbbi hata türleri ve tıbbi hata nedenlerinin belirlenmesi: Konya örneği. Tıp Araştırmaları Dergisi, 8(2), 100-111.
- Özkan, Z. (2008). Doktor Hasta İletişiminde Beden Dilinin Gücü. Zeynep Kamil Tıp Bülteni, 39(2), 87-91.
- Öztürk, Z., & Karakaş, E. T. (2015). Avrupa Birliği’ne Üye Ülkelerde Sağlık Sistemleri Yönetim ve Organizasyon Yapısı Almanya, Fransa, İrlanda ve İngiltere Örnekleri. Uluslararası Sağlık Yönetimi ve Stratejileri Araştırma Dergisi, 1(2), 39-59.
- Roemer, M. I. (1982). Market Failure and Healthcare Policy. Journal of Public Health Policy, 3(4), 419-431.
- Rosser, C., & Rangel, J. M. (2011). Building Nursing Management Skills. J. Zerwekh, & A. Z. Garneau içinde, Nursing Today: Transitions and Trends (9. b., s. 218-234). St. Louis, Missouri: Elsevier Sounders.
- Solmaz, B., & Duğan, Ö. (2018). Sağlık Çalışanları İle Hasta ve Yakınları Arasında Yaşanan Şiddetin Nedenlerinden İletişim Üzerine Bir İnceleme. AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(2), 185-206.
- Soysal, A., Öke, P., Yağar, F., & Tunç, M. (2017). Örgütsel İletişim ve İş Tatmini Düzeylerinin İncelenmesi: Bir Özel Hastane Örneği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(37), 243-253.
- Soysal, A., Yağar, F., Koz, T., & Tunç, M. (2016). Sağlık Kurumlarında Yönetici ve Diğer Sağlık Personeli Arasındaki İletişim Sorunları: Kahramanmaraş Halk Sağlığı Müdürlüğü Örneği. Business and Economics Research Journal, 7(3), 183-195.
- T.C. Sağlık Bakanlığı. (1993). Ulusal Sağlık Politikası. Ankara: T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlık Projesi Genel Koordinatörlüğü. https://sbu.saglik.gov.tr/Ekutuphane/kitaplar/ulusalsaglikpolitikasi.pdf adresinden alındı.
- T.C. Sağlık Bakanlığı. (2004). Türkiye Sağlık Bilgi Sistemi Eylem Planı. 02.12.2019 tarihinde https://sbu.saglik.gov.tr: https://sbu.saglik.gov.tr/Ekutuphane/kitaplar/biyoistatistik(16).pdf adresinden alındı.
- T.C. Sağlık Bakanlığı. (2012). Türkiye Sağlıkta Dönüşüm Programı Değerlendirme Raporu (2003-2011). Ankara: T.C. Sağlık Bakanlığı. 01.12.2019 tarihinde https://sbu.saglik.gov.tr/Ekutuphane/Yayin/453 adresinden alındı.
- T.C. Sağlık Bakanlığı. (2015). Çalışan Güvenliği Genelgesi. 22.11.2019 tarihinde https://www.saglik.gov.tr: https://www.saglik.gov.tr/TR,3282/calisan-guvenligi-genelgesi-14052012.html adresinden alındı.
- T.C. Sağlık Bakanlığı. (2016). Merkezi Hekim Randevu Sistemi. 02.12.2019 tarihinde https://www.mhrs.gov.tr: https://www.mhrs.gov.tr/Vatandas/hakkimizda.xhtml adresinden alındı.
- T.C. Sağlık Bakanlığı. (2017). Sağlıkta Ulusal Renkli Kodlar. 29.11.2019 tarihinde https://kalite.saglik.gov.tr: https://dosyamerkez.saglik.gov.tr/Eklenti/6409,ulusal-renk-kodlarpdf.pdf?0 adresinden alındı.
- T.C. Sağlık Bakanlığı. (2017). Sağlıkta Verimlilik, Kalite ve Akreditasyon Dairesi Başkanlığı. 29.11.2019 tarihinde https://kalite.saglik.gov.tr: https://kalite.saglik.gov.tr/TR,9065/guvenlik-raporlama-sistemi.html adresinden alındı.
- T.C. Sağlık Bakanlığı. (2018). SDP (I. Faz). 01.12.2019 tarihinde https://pydb.saglik.gov.tr: https://pydb.saglik.gov.tr/TR,32175/sdp-i-faz-tamamlandi.html adresinden alındı.
- T.C. Sağlık Bakanlığı. (2018). SDSGRP (II. Faz). 01.12.2019 tarihinde https://pydb.saglik.gov.tr: https://pydb.saglik.gov.tr/TR,32172/sdsgrp-ii-faz.html adresinden alındı.
- T.C. Sağlık Bakanlığı. (2019). Sağlık Bakanlığından Dijital Anlaşma. 02.12.2019 tarihinde https://www.saglik.gov.tr: https://www.saglik.gov.tr/TR,53213/saglik-bakanligindan-dijital-anlasma.html adresinden alındı.
- Tanrıverdi, H., Adıgüzel, O., & Çiftçi, M. (2010). Sağlık Yöneticilerine Ait İletişim Becerilerinin Çalışan Performansına Etkileri: Kamu Hastanesi Örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(11), 101-122.
- Terakye, G. (1994). Hemşirelikte İletişim ve Hasta Hemşire İlişkileri (Genişletilmiş 2. b.). Ankara: T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlık Projesi Genel Koordinatörlüğü.
- Tıraş, H. H. (2019). Sağlık Ekonomisi: Teorik Bir İnceleme. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(2), 125-152.
- Ünal, S. D. (2005). Onkoloji Hastaları İle Çalışan Hemşirelerin İletişim Becerilerine Yardım Becerileri Eğitiminin Etkisi (Yayınlanmamış doktora tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
- WHO. (2019). Patient Safety. 22.11.2019 tarihinde http://www.euro.who.int: http://www.euro.who.int/en/health-topics/Health-systems/patient-safety/patient-safety adresinden alındı.
- Yağbasan, M., & Çakar, F. (2006). Doktor Hasta İlişkisinde Dile ve Davranışa Dayalı İletişimsel Sorunları Belirlemeye Yönelik Bir Alan Araştırması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(15), 609-629.
Toplam 53 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2020 |
| Gönderilme Tarihi | 17 Mayıs 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020Cilt: 2 Sayı: 1 |
