The aim of this study is to evaluate the level of nomophobia among university students using smart phones. For this purpose, a cross-sectional study was conducted among the students studying at Atatürk University and using smart phones. A 33-item nomophobia scale was used to assess the prevalence of nomophobia among students. In addition, data were collected in the context of the students’ age, gender and the class in which they continued their education and assessments were made according to these variables. While the average age of 442 students was found to be 22.8 and the class average to be 3.22, the majority of them were female students. Based on the answers given, it was seen that the use of smart phones was excessive in most of the students (Average: 88,40). No difference was found between students in terms of age and grade level. In terms of gender, no difference was found except for the Cyberspace-oriented relationship dimension. In the literature comparison, it can be said that this situation has increased especially during the Covid-19 Pandemic period. The fact that students become addicted to their smartphones has become a disease of our age is a serious concern. In this sense, awareness should be increased about the harmful effects of smartphone addiction.
Bu çalışmanın amacı, akıllı telefon kullanan üniversite öğrencileri üzerinde nomofobi düzeyini değerlendirmektir. Bu amaçla Atatürk Üniversitesinde öğrenim gören ve akıllı telefon kullanan öğrenciler arasında kesitsel bir çalışma yürütülmüştür. Öğrenciler arasında nomofobi yaygınlığını değerlendirmek için 33 maddelik bir nomofobi ölçeği kullanılmıştır. Öğrencilerin ayrıca yaş, cinsiyet ve öğrenime devam ettikleri sınıf bağlamında veriler toplanarak bu değişkenlere göre değerlendirmelerde bulunulmuştur. 442 öğrencinin yaş ortalaması 22,8, sınıf ortalaması 3,22 olarak bulunurken çoğunluğunu ise kadın öğrenciler oluşturmuştur. Verilen cevaplardan yola çıkılarak öğrencilerin büyük bir bölümünde akıllı telefon kullanımının aşırı düzeyde olduğu görülmüştür (Ort: 88,40). Yaş ve sınıf düzeyi bağlamında öğrenciler arasında herhangi bir farklılık tespit edilememiştir. Cinsiyet bağlamında ise Sanal Yönelimli İlişki boyutu haricinde bir fark bulunamamıştır. Literatür karşılaştırmasında özellikle Covid-19 Pandemi döneminde bu durumun artış gösterdiği de söylenebilir. Öğrencilerinin akıllı telefonlarına bağımlı hale gelmesi çağımızın hastalığı haline gelmesi ciddi endişe kaynağıdır. Bu anlamda akıllı telefon bağımlılığının zararlı etkileri konusunda farkındalığın artırılması gerekmektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 31, 2020 |
Submission Date | November 30, 2020 |
Published in Issue | Year 2020Volume: 2 Issue: 2 |